De historische wortels van de fysica liggen in de natuurfilosofie, een traditie die teruggaat op antieke denkers en tot bloei kwam aan de middeleeuwse universiteiten. Isaac Newtons Principia, die de basis legde van de “klassieke” mechanica, behandelde volgens de titel van het werk de wiskundige principes van de natuurfilosofie. En op het einde van de negentiende schreven William Thomson (Lord Kelvin) en Peter Guthrie Tait nog een bijzonder invloedrijk handboek met als titel Treatise on Natural Philosophy. Maar al bij de publicatie van Newtons werk gingen er al stemmen op die beweerden dat dit werk eigenlijk geen natuurfilosofisch traktaat was, en tegen het begin van de twintigste eeuw was de term in onbruik geraakt. In tussentijd was er een nieuwe benaming die opgang had gemaakt: de onderzoeker was geen natuurfilosoof maar een “wetenschapper”.

In deze lezing van Prof. Maarten Van Dyck zal hij niet enkel de historische evoluties verder toelichten, maar zal hij ook stilstaan bij de implicaties daarvan voor ons begrip van de fysica. Wat is het soort kennis dat ze ons levert?

Schrijf je in via linktr.ee/vvngent.